ΚΑΡΑΒΙΔΑΚΙ.

Είναι πιο μαλακό και πιο ευαίσθητο από την γαρίδα. Ο τρόπος που δολώνεται δεν διαφέρει απ' αυτόν της γαρίδας. Απευθύνεται συνήθως σε ψάρια του βυθού, όπως τη τσιπούρα, το σπάρο, τη μουρμούρα, τα λυθρίνια, τους σαργούς, τους χάνους, τις πέρκες κ.α. Το χρησιμοποιούμε σε όλους τους τρόπους ψαρέματος, στο παραγάδι, την καθετή, το πεταχτάρι. Πολλοί υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν θαυματουργά δολώματα. Δολώματα που τα ρίχνεις στο νερό και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να παίρνουν την πρώτη και καλή τσιμπιά. Δολώματα που αποτελούν μεγάλο πειρασμό για μουρμούρες, τσιπούρες, και όλα τα καλά ψάρια και κυρίως που κάνουν για όλους τους τρόπους ψαρέματος. Τότε σίγουρα δεν γνωρίζουν το ζωντανό καραβιδάκι.
Το καραβιδάκι τρυπωμένο μέσα σε άμμο και σε βυθούς με λάσπη και βούρκο. Συνήθως είναι σε αρκετά ρηχά. Όλα σχεδόν τα καταστήματα αλιείας μας προμηθεύουν το καραβιδάκι και κατά την γνώμη μου σε πολύ καλή τιμή.Το καραβιδάκι όπως είπαμε, ψαρεύει ζωντανό. Άρα για να μπορέσουμε να ψαρέψουμε μ' αυτό που αγοράσαμε , θα πρέπει, να το διατηρήσουμε ζωντανό. Τον τρόπο αυτό θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε απλά και κατανοητά. Το καραβιδάκι, έχει μάθει να ζει μέσα σε θαλασσινό νερό. Συνεπώς για να το διατηρήσουμε ζωντανό θα πρέπει να το έχουμε μέσα στο νερό. Εάν βάλουμε λοιπόν κάποια καραβιδάκια σε ένα μπουγέλο με θαλασσινό νερό θα προσέξουμε ότι θα παραμείνουν ζωντανά μόνο για λίγο ,και σιγά σιγά θα αρχίσουν να ψοφάνε. Αυτό που τα επηρεάζει είναι η έλλειψη οξυγόνου και η διαφορά θερμοκρασίας .Αρα αν βρούμε τρόπο να οξυγονώσουμε το νερό και να διατηρήσουμε μια σταθερή θερμοκρασία λύσαμε και το πρόβλημα μας

Για την ανανέωση του οξυγόνου ένας απλός τρόπος είναι ο οξυγονωτής. Όμως εμείς εδώ θα σας υποδείξουμε έναν, απλούστερο τρόπο που θα μας διευκολύνει να πετύχουμε και την ανάλογη θερμοκρασία. Παίρνοντας λοιπόν ένα μεγάλο πλαστικό μπουκάλι με καπάκι και ένα σουβλί δημιουργούμε διάφορες τρύπες γύρω από την περιφέρεια του αλλά και στο καπάκι του . Οι τρύπες στην περιφέρεια θα παίξουν τον ρόλο στην ανανέωση του νερού όταν θα είναι βουτηγμένο στη θάλασσα και στο καπάκι για να δημιουργήσουμε μία θηλιά ώστε να μπορέσουμε να το δέσουμε. Όταν λοιπόν το χρειαστούμε για να δολώσουμε το βγάζουμε ανοίγουμε το καπάκι παίρνουμε όσα επιθυμούμε το ξανακλείνουμε και το τοποθετούμε ξανά στη θάλασσα μέχρι την επόμενη δολωσιά .Αν δε μπορούμε να είμαστε κοντά στη θάλασσα για να εφαρμόσουμε τον παραπάνω τρόπο και πρέπει να μεταφερθούμε αρκετά μακριά, τότε θα πρέπει να βρούμε μια άλλη λύση.

Εναλλακτική λοιπόν λύση είναι να τοποθετήσουμε τα καραβιδάκια μας μέσα σε υγρό φύκι. Κατάλληλο φύκι είναι το πλατύφυλλο, το οποίο φυτρώνει εκεί που σκάει το κύμα σε απάγκια σημεία. Άλλος τρόπος είναι η βρεγμένη εφημερίδα με θαλασσινό νερό. Τοποθετούμε στον πάτο ενός ψυγείου μιας χρήσης τα φυκάκια ή τη βρεγμένη εφημερίδα. Μετά βάζουμε τα καραβιδάκια μας αρκετά αραιά. Από πάνω τους τοποθετούμε πάλι φυκάκι ή εφημερίδα. Το ψυγείο αυτό φροντίζουμε να το έχουμε σε δροσερό μέρος.

Αν δε μπορούμε να εφαρμόσουμε κανένα τρόπο διατήρησης του δολώματος μας ή αν πρόκειται να ψαρέψουμε μετά από αρκετές μέρες, τοποθετούμε τα δολώματα μας ζωντανά όπως είναι στην κατάψυξη. Το ίδιο κάνουμε και όταν μας περισσέψει ζωντανό δόλωμα από το ψάρεμα μας και το επόμενο ψάρεμα είναι μετά από αρκετές μέρες. Το κατεψυγμένο καραβιδάκι ψαρεύει αρκετά καλά, αλλά δεν έχει βέβαια καμία σχέση με το ολοζώντανο.

Το καραβιδάκι δολώνεται ολόκληρο και ζωντανό στο αγκίστρι μας. Άρα το αγκίστρι που θα δολωθεί πρέπει να έχει μέγεθος ανάλογο. Τώρα τι είδος αγκίστρι θα είναι, αυτό δεν παίζει ρόλο. Φτάνει μόνο να είναι καινούργιο και όχι σκουριασμένο αφού έχει το ελάττωμα να το ψοφάει αμέσως λόγω της σκουριάς του. Όταν το αγκίστρι μας είναι περίπου ίδιο με το μέγεθος του δολώματος, τότε παίρνουμε την ακίδα του και την περνάμε με στο πίσω μέρος της ουράς της καραβίδας και από το μέρος της κοιλιάς. Στη συνέχεια, προχωράμε όλο το αγκίστρι να μπει στο εσωτερικό της καραβίδας και βγάζουμε την άκρη της ακίδας στο κάτω μέρος του κεφαλιού, το οποίο είναι και το πιο σκληρό σημείο. Έτσι και το αγκίστρι μας καλύπτεται ολόκληρο και η καραβίδα δε σακατεύεται και παραμένει ολοζώντανη κουνώντας τόσο τα ποδαράκια της, όσο και τις δαγκάνες της.

Όταν το αγκίστρι είναι πιο μεγάλο από το δόλωμα, τότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δύο δολώματα μαζί. Περνάμε το ένα καραβιδάκι ολόκληρο στο στέλεχος του αγκιστριού. Το δεύτερο το περνάμε στη συνέχεια, όπως ακριβώς όταν είναι να δολώσουμε ένα μονό καραβιδάκι .Έτσι το αγκίστρι μας καλύπτεται τελείως και μπορεί να πιάσει και το μικρό ψάρι που θα τσιμπήσει το πρώτο καραβιδάκι στην άκρη του αγκιστριού και το μεγάλο ψάρι που θα χάψει και τα δύο καραβιδάκια μαζί.

Εξαίρεση στον τρόπο δολώματος αποτελεί η ζόκα. Επειδή το μολύβι που έχει υποτίθεται ότι είναι κάποιο μικρόψαρο, δεν μπορούμε να δολώσουμε εκεί το καραβιδάκι από την ουρά προς το κεφάλι, αλλά από το κεφάλι προς την ουρά .Έτσι το κεφάλι του δολώματος θα είναι δίπλα στο μολύβι και όταν πετάξουμε το δολωμένο αυτό ζοκάκι στο νερό, θα νομίζουν τα ψάρια ότι ένα καραβιδάκι έχει αρπάξει μια αθερίνα και προσπαθεί να τη φάει. Η πάλη αυτή καραβίδας και αθερίνας είναι τόσο πιστευτή που προτρέπει και το πιο δύστροπο ψάρι να γευτεί αυτούς τους ωραίους μεζέδες. Ένας τρόπος έξυπνος που ξεγελά όλα σχεδόν τα ψάρια.

Τα περισσότερα από τα γνωστά ψάρια του ερασιτέχνη ψαρά έχουν το καραβιδάκι στις πρώτες θέσεις προτίμησης. Αλλά και το ίδιο, με τις κινήσεις που κάνει προκαλεί άθελα του τα ψάρια.Εάν ο συγκεκριμένος τόπος που θα ψαρέψουμε έχει καραβιδάκια ε τότε είναι που δεν θα αρνηθούν με τίποτα. Τα λυθρίνια οι σαργοί μουρμούρες μεγάλοι σπάροι κακαρέλοι τσιπούρες τρελαίνονται με αυτό το θαυμάσιο δόλωμα. Ακόμα και τα λαβράκια θα έρθουν να γευτούν το δόλωμα, με συνέπεια να συλληφθούν. Ελάχιστα είναι τα ψάρια πού δε θα δελεαστούν κι αυτά επειδή δεν τρέφονται με τέτοια δολώματα όπως για παράδειγμα ο Κέφαλος.