ΠΕΤΑΛΙΔΑ.

Σε κάθε βράχο και σε κάθε μόλο θα βρούμε πεταλίδες. Όπου βράχος που βρέχεται από θάλασσα, εκεί και η πεταλίδα. Καλά βεντουζαρισμένη πάνω στο βράχο, δε φοβάται κανέναν καιρό. Μετακινείται τόσο πολύ αργά, που νομίζεις ότι η θέση της είναι μόνιμη και σταθερή. Πολλές φορές βρίσκεται σκεπασμένη σε παραλλαγή με χόρτο , άλλες φορές που ο τόπος είναι καθαρός το κέλυφος της είναι πεντακάθαρο. Προσαρμόζεται εύκολα σε κάθε περιοχή.

Την πεταλίδα την μαζεύουμε από τα βραχάκια της ακτής, χρησιμοποιώντας ένα μυτερό και σταθερό μαχαίρι. Καλό είναι η λεπίδα να είναι σκληρή, αλλά όχι πολύ χοντρή. Με τη βοήθεια της μύτης του μαχαιριού την ξεκολλάμε από τα βράχια και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έχουμε όσο δόλωμα χρειαζόμαστε για το ψάρεμα μας. Αν είμαστε κι από τα άτομα που μας αρέσει το κολύμπι, τότε με μια μάσκα μπορούμε να μαζέψουμε τις πεταλίδες που βρίσκονται μέσα στο νερό σε βάθος μέχρι ένα μέτρο. Επειδή αυτές δε μαζεύονται από πολλούς είναι και μεγαλύτερες, αλλά και περισσότερες.

Για να τις διατηρήσουμε ζωντανές της τοποθετούμε μέσα σε θαλασσινό νερό το οποίο βέβαια το ανανεώνουμε τακτικά. Επίσης, μέσα στη συντήρηση του ψυγείου διατηρούνται ζωντανές για αρκετές μέρες. Αν έχουμε πιάσει αρκετές πεταλίδες για να δολώσουμε, για παράδειγμα, κάποιο παραγάδι και ο καιρός δε μας επιτρέπει να ψαρέψουμε και δεν έχουμε το περιθώριο να διατηρήσουμε τις πεταλίδες μας ζωντανές, μπορούμε να τις καθαρίσουμε και να τις τοποθετήσουμε μέσα στην κατάψυξη. Όταν τις βγάλουμε για ψάρεμα μπορεί να μην είναι τόσο καλές όσο οι ζωντανές, αλλά σίγουρα είναι πολύ καλύτερο δόλωμα από τα υπόλοιπα γνωστά κατεψυγμένα δολώματα.

Για να τη δολώσουμε πρέπει να την αφαιρέσουμε από το κέλυφος της. Αυτό που χρειάζεται προσοχή είναι η πεταλίδα να βγει ολόκληρη από το κέλυφος της και όχι η μισή. Χρησιμοποιώντας ένα μαχαίρι η με ένα άδειο άλλο κέλυφος μιας πεταλίδας. Θα πρέπει να προσέξουμε να μην χαλάσουμε το μαλακό μαύρο τμήμα που έχει, τότε παύει να ψαρεύει. Το μαύρο είναι αυτό που προσελκύει και τραβά κοντά τα ψάρια στο αγκίστρι μας .

Οπότε καλό θα είναι το αγκίστρι μας να είναι σε μαύρο χρώμα και να βγαίνει από το υπόλοιπο τμήμα της πεταλίδας, το δεύτερο σε προτιμήσεις μέρος είναι το κεφάλι της. Άρα λοιπόν πρέπει η ακίδα του αγκιστριού, εκτός από το μαύρο που είπαμε ότι πρέπει να βγαίνει, να είναι και προς το μέρος του κεφαλιού. Έτσι, αν τσιμπήσει το ψάρι και μας αρπάξει το μαύρο χωρίς να πιαστεί, να έχουμε τη δυνατότητα μιας δεύτερης ευκαιρίας. Το αγκίστρι πρέπει να καλύπτεται όλο από την πεταλίδα. Αν φαίνεται μεγάλο τμήμα του τότε τρομάζει τα ψάρια και τα απομακρύνει. Άρα, ανάλογα με το αγκίστρι που έχουμε αναζητούμε και δολώνουμε την ανάλογη σε μέγεθος πεταλίδα.

Ένας πρακτικός και εύκολος τρόπος για να αποκολλούμε το κέλυφος από την πεταλίδα όταν έχουμε να δολώσουμε πολλά αγκίστρια όπως στο παραγάδι, είναι ο εξής: Βράζουμε λίγο νερό και τοποθετούμε μέσα τις πεταλίδες μας. Αυτές σε ελάχιστο χρόνο αποχωρίζονται από το κέλυφος και είναι έτοιμες να δολωθούν. Ένας έξυπνος τρόπος που χρησιμοποιείται και σε άλλα δολώματα.

Εκτός από τους δύο αυτούς κλασικούς τρόπους δολώματος της πεταλίδας, μπορούμε να δολώνουμε την πεταλίδα μαζί με το κέλυφος. Αυτός χρησιμοποιείται στο ψάρεμα ψαριών τα οποία έχουν συνήθως γερά δόντια, όπως ο σαργός και η τσιπούρα. Εκεί η πεταλίδα δολώνεται όπως ακριβώς είναι, περνώντας το αγκίστρι μέσα στο κρέας της, καλύπτοντάς το ολόκληρο, αφήνοντας μονάχα την ακίδα του να εξέχει. Το αγκίστρι καλό είναι να είναι λίγο πλαγιαστό, δηλαδή με την καμπύλη του παράλληλη σχεδόν με το κέλυφος της πεταλίδας. Αυτός ο τρόπος δολώματος χρησιμοποιείται κυρίως όταν ψαρεύουμε με μονάγκιστρο και τα ψάρια είναι μεγάλα κι αρκετά πονηρεμένα.

Ο σαργός δύσκολα θα αντισταθεί σε μια σωστά δολωμένη πεταλίδα. Το ίδιο συμβαίνει με τον κακαρέλο, το λυθρίνι, το σκαθάρι, το μελανούρι, και η τσιπούρα. Ακόμα και στην άμμο οι γερομουρμούρες τρελαίνονται στη θέα της και ορμούν στο δολωμένο αγκίστρι μας. Την πεταλίδα μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για δόλωμα όταν ψαρεύουμε με μονάγκιστρο ή με ψιλή καθετή ή ψιλό ζοκάκι για σαργούς, τσιπούρες, κακαρέλους, σκαθάρια, μελανούρια , μουρμούρες,. Στο ψιλό παραγάδι θεωρείται ένα από τα καλύτερα δολώματα για πολλά ψάρια

Για τους πιο παρατηρητικούς ψαράδες να πούμε ότι έχουμε δύο ειδών πεταλίδες. Αυτές που δεν έχουν χόρτο στο κέλυφος τους, όπου το κρέας τους μαυρίζει και γι' αυτό πολλοί ψαράδες τις αποκαλούν «μαύρες» και αυτές που έχουν χορταριασμένο κέλυφος, το κρέας τους κοκκινίζει και είναι αρκετά πιο ψωμωμένο από τις άλλες και τις αποκαλούν «κόκκινες». Και τα δύο είδη ψαρεύουν αρκετά καλά, όμως η μαύρη πεταλίδα θα λέγαμε ότι είναι πιο αρεστή στα παράκτια ψαρέματα, ενώ η κόκκινη, αφού συνήθως είναι μεγαλύτερη και πιο γεμάτη, χρησιμοποιείται καλύτερα στα παραγάδια.